پروسه تماشاي تلويزيون

اول از همه بگم كه بجز تام جري، اسكار و باب اسفنجي جديداً از سونيك (يك موجود فضايه) خوشش اومده

واسه اسكار كه هر وقت مي خوره زمين يا زبونش جايي مي چسبه خيلي با مزه مي خنده و مي گه اووو

واسه تام و جري كه همش دنباله همن داد مي زنه مي گه بدو بدو بدو

البته بدو بدو رو وقتي وارد ماشين مي شيم يا پشت چراغ قرمز هم هستيم ميگه

اگر هم آهنگي ازكارتون پخش بشه جيگرطلاشروع مي كنه به حركات اكشن خلاصه يامي چرخه دوره سرش يا قر مي ده و دستاشو بازو بسته مي كنه

اينهم بگم وقتي آهنگ مي شنوه حتماً يه كار مثبت انجام مي ده حتي ريتم اهنگهارو هم تشخيص مي ده واسه يك آهنگ ملايم رفتارش با آهنگ تند خيلي فرق مي كنه براي آهنگ آروم معمولاً سرشو از يكطرف به طرف ديگه تكون مي ده

وقتي توي كارتون سوژه مي خوره زمينه آخ يا آه مي گه

توي يكي از قسمتاي باب اسفنجي چشممش كبود شده بود مي گفت چش چش

توي يكي ديگه وقتي داشتن سنگ كاغذ قيچي استفاده مي كردن انگشتاشو باز كرد آورد جلوش

اين يكي ديگه خيلي احساست من و پدرشو برانگيخت اين بود كه توي يك كارتون پسر بچه اي با روباتي دوست بود روبات مهربون بود وقتي ديد شهر پسر بچه تو خطره رفت تو آسمون و خودشو انداخت جلوي بمبه كه توي شهر نيفته حسين كوچولوي ما وقتي روباته رفت بالا يواش يواش شروع كرد به حالت گريه كردن البته گريه نكرد ولي خيلي ناراحت شده بود

اون موقع بود كه فهميدم بچه ها بچه نيستند و خيلي خيلي زياد مي فهمند و درك مي كنند